سوی چشمم رفته از چشم انتظاری سهم من از تو شده این بیقراری گشته حالم چون خزان بی بهاری زجر دارد بی تو این شب زنده داری هرچه به عشقت دچارتر شدم من را ندیدی جان من دیدی که عاشق تر شدم پا پس کشیدی پا پس کشیدی بی تو من با چه دلی باید لب دریا روم بی تو من با چه امیدی غرق در رویا شوم همچو گلدانی که خشکیده دگر از بی کسی بی تو من با چه دلیلی همره دنیا شوم آه

تو نمیدانی چه رنجی میکشم از بی تو بودن همچو فرهادم که بی شیرین دمی زنده نمانم تا که عاشق نشوی از حال من خبر نداری تا بدانی من چگونه از فراقت نیمه جانم بی تو من با چه دلی باید لب دریا روم بی تو من با چه امیدی غرق در رویا شوم همچو گلدانی که خشکیده دگر از بی کسی بی تو من با چه دلیلی همره دنیا شوم آه